Het aftellen is begonnen..
Blijf op de hoogte en volg Anika
14 December 2014 | Nieuw Zeeland, Auckland
..voor ik naar het zuider-eiland vertrek.
Gisteren had ik dan mijn laatste stagedag gehad. En de afgelopen maanden heb ik enorm veel geleerd. Zowel op persoonlijk vlak als op professionele vlak. Afscheid nemen van de meiden vond ik ook niet heel gemakkelijk. Ik heb enorm van ze genoten en ze toverden altijd wel een glimlach op mijn gezicht. Zo was ik intensief bezig met één van de meiden om haar te leren klok kijken en ze pakte dit tegen mijn verwachtingen in enorm goed op. Als ze dan een uur goed zei en ik aan haar om een high five vroeg en ze dan met een grote glimlach op haar gezicht en daarnaast haar zelfvertrouwen zag groeien en mij de high five gaf dan kon mijn dag niet meer stuk. Of dat één van de meiden naar mij toe kwam om over haar ex-vriend te praten en hem zo graag terug wou voelde ik mij zo blij omdat ze me in vertrouwen durfde te nemen om met mij over hem te praten. Of een andere meisje met autisme normaal gesproken weinig tot geen expressie op haar gezicht heeft haar zie genieten als ze aan het dansen is of een kat voorbij ziet lopen en begint te lachen en in de lucht gaat aaien dan toveren ze bij mij een glimlach op mijn gezicht en vergeet ik de minder leuke situaties. En de minder leuke situaties die heb ik ook echt wel gehad. Van niet zo leuke tot momenten dat ik echt stond shaken. Van de meiden die niet naar me luisterden, collega’s waarvan ik dacht: hmm tot een keer achterna gezeten worden met een mes door een van de meiden. Het was ‘maar ‘ een mes waar je brood mee smeert. Ja ik denk dat ik hier een heleboel heb gezien en mee heb gemaakt en altijd heb ik geprobeerd het zo te draaien dat ik er iets positiefs van kon maken en/of wat van kon leren. Ik ben enorm blij dat ik eindelijk heb doorgezet om naar het buitenland te gaan en ook dat ik deze kans heb kunnen krijgen om is in een instelling in een ander land een kijkje te kunnen nemen.
Verder hebben we op 6 december ons afscheidsparty gehad en dat konden de buren niet heel erg waarderen. Oeps. Om half één stond al de security op de stoep dat we toch echt wel zachter moesten doen en de deur dicht moesten doen. Ze zijn hier gewoon niks gewend! Haha. Het grootste gedeelte van onze groep ging naar het centrum en ik en nog drie anderen gingen naar een bar vlakbij. Helaas was deze dicht en besloten we dat we dan als troost maar even langs de Mac Donalds moesten. Daar kwam ook een jongen op een fiets aan en aan hem gevraagd of ik een rondje op zijn fiets mocht fietsen. En raad is? Ik kan het nog!!
Op dinsdag moesten we met de 9 studenten een prestentatie geven op het hoofdkantoor. We moesten dit doen voor de managers van de instelling. Voor mij weer een enorme stap. Na afloop werden wij ook bedankt voor alles en voor onze feedback. En ze vroegen ons nog wat voor ons de highlights was van de instelling en Nieuw-Zeeland. En over Nieuw-Zeeland waren we het eigenlijk allemaal met elkaar eens. Dat de mensen hier zo open, vriendelijk en toegankelijk zijn. Die avond zijn we als afsluiting met elkaar uit eten gegaan. Niemand mocht van mij ook over mijn vertrek praten van aankomende woensdag. Het is zo dubbel allemaal want aan de ene kant kan ik niet wachten om mijn koffer te pakken (ik wou afgelopen donderdag al beginnen met mijn koffer pakken maar dat vond ik toch wel te vroeg) en andere kant wil ik helemaal niet weg hier.
Nu heb ik nog 3 dagen om de laatste dingen te regelen en te doen en dan woensdag vlieg ik naar Christchurch om daar nog 5 weken rond te trekken. Ik zal proberen om tussendoor nog een keer een verslag te maken en anders krijgen jullie dat nog van mij te goed als ik weer terug ben in Nederland.
Liefs Anika
Gisteren had ik dan mijn laatste stagedag gehad. En de afgelopen maanden heb ik enorm veel geleerd. Zowel op persoonlijk vlak als op professionele vlak. Afscheid nemen van de meiden vond ik ook niet heel gemakkelijk. Ik heb enorm van ze genoten en ze toverden altijd wel een glimlach op mijn gezicht. Zo was ik intensief bezig met één van de meiden om haar te leren klok kijken en ze pakte dit tegen mijn verwachtingen in enorm goed op. Als ze dan een uur goed zei en ik aan haar om een high five vroeg en ze dan met een grote glimlach op haar gezicht en daarnaast haar zelfvertrouwen zag groeien en mij de high five gaf dan kon mijn dag niet meer stuk. Of dat één van de meiden naar mij toe kwam om over haar ex-vriend te praten en hem zo graag terug wou voelde ik mij zo blij omdat ze me in vertrouwen durfde te nemen om met mij over hem te praten. Of een andere meisje met autisme normaal gesproken weinig tot geen expressie op haar gezicht heeft haar zie genieten als ze aan het dansen is of een kat voorbij ziet lopen en begint te lachen en in de lucht gaat aaien dan toveren ze bij mij een glimlach op mijn gezicht en vergeet ik de minder leuke situaties. En de minder leuke situaties die heb ik ook echt wel gehad. Van niet zo leuke tot momenten dat ik echt stond shaken. Van de meiden die niet naar me luisterden, collega’s waarvan ik dacht: hmm tot een keer achterna gezeten worden met een mes door een van de meiden. Het was ‘maar ‘ een mes waar je brood mee smeert. Ja ik denk dat ik hier een heleboel heb gezien en mee heb gemaakt en altijd heb ik geprobeerd het zo te draaien dat ik er iets positiefs van kon maken en/of wat van kon leren. Ik ben enorm blij dat ik eindelijk heb doorgezet om naar het buitenland te gaan en ook dat ik deze kans heb kunnen krijgen om is in een instelling in een ander land een kijkje te kunnen nemen.
Verder hebben we op 6 december ons afscheidsparty gehad en dat konden de buren niet heel erg waarderen. Oeps. Om half één stond al de security op de stoep dat we toch echt wel zachter moesten doen en de deur dicht moesten doen. Ze zijn hier gewoon niks gewend! Haha. Het grootste gedeelte van onze groep ging naar het centrum en ik en nog drie anderen gingen naar een bar vlakbij. Helaas was deze dicht en besloten we dat we dan als troost maar even langs de Mac Donalds moesten. Daar kwam ook een jongen op een fiets aan en aan hem gevraagd of ik een rondje op zijn fiets mocht fietsen. En raad is? Ik kan het nog!!
Op dinsdag moesten we met de 9 studenten een prestentatie geven op het hoofdkantoor. We moesten dit doen voor de managers van de instelling. Voor mij weer een enorme stap. Na afloop werden wij ook bedankt voor alles en voor onze feedback. En ze vroegen ons nog wat voor ons de highlights was van de instelling en Nieuw-Zeeland. En over Nieuw-Zeeland waren we het eigenlijk allemaal met elkaar eens. Dat de mensen hier zo open, vriendelijk en toegankelijk zijn. Die avond zijn we als afsluiting met elkaar uit eten gegaan. Niemand mocht van mij ook over mijn vertrek praten van aankomende woensdag. Het is zo dubbel allemaal want aan de ene kant kan ik niet wachten om mijn koffer te pakken (ik wou afgelopen donderdag al beginnen met mijn koffer pakken maar dat vond ik toch wel te vroeg) en andere kant wil ik helemaal niet weg hier.
Nu heb ik nog 3 dagen om de laatste dingen te regelen en te doen en dan woensdag vlieg ik naar Christchurch om daar nog 5 weken rond te trekken. Ik zal proberen om tussendoor nog een keer een verslag te maken en anders krijgen jullie dat nog van mij te goed als ik weer terug ben in Nederland.
Liefs Anika
-
14 December 2014 - 10:18
Jolien:
Hej Anika! Jeetje wat gaat de tijd snel hè! En wat heb je al veel meegemaakt de afgelopen maanden! Komende weken worden vast ook nog geweldig! Lekker vijf weken om nog van alles moois te gaan bekijken! Nog even chill in je huis en dan eindelijk uit die stad en vd natuur genieten! Dikke kus en tot skypes morgen! -
14 December 2014 - 13:29
Oma:
Hallo Anika,
Gelukkig daar ben je weer even met een praatje, en als ik dat allemaal lees denk ik en hoop ik dat je OOIT terug in Witteveen ook weer aansluiting bij ons allemaal kunt vinden, want ja verdorie je bent wel echt helemaal in beslag genomen door dit buitenlandse gebeuren!
En nu dan komende week naar het Zuider-eiland, ik hoop dat we toch wel het een en ander van je zullen horen, en willen echt niet wachten tot in Nederland dus hè!!!!!
Ik vermoed dat we je na thuiskomst maar even met rust moeten laten, zodat alles een plekje krijgt in je hoofd.Voor nu alweer goede reis en zorg goed voor jezelf. veel liefs van oma -
14 December 2014 - 16:40
Lydia:
Wat een top ervaring heb je gehad! Zwaar en mooi, verdrietig en gelukkig.....
Knap dat je door gezet hebt en geniet van de komende weken!
Als je terug bent moeten we zeker even een bakkie doen!
XXX -
16 December 2014 - 23:04
Lena Visser-van Der Veur:
Hallo Anika
Ook ik heb genoten van je verslagen en wat je daar allemaal mee maakt geweldig.En nu nog even genieten die 5 weken. Wens je alvast fyne kerstdagen en goed nieuwjaar toe en een goede reis in Januari.Veel plezier nog in die weken dat je daar bent.De verhalen zullen vele zyn als je weer thuis bent.Het allerbeste de hart groetjes Lena Visser -
16 December 2014 - 23:04
Lena Visser-van Der Veur:
Hallo Anika
Ook ik heb genoten van je verslagen en wat je daar allemaal mee maakt geweldig.En nu nog even genieten die 5 weken. Wens je alvast fyne kerstdagen en goed nieuwjaar toe en een goede reis in Januari.Veel plezier nog in die weken dat je daar bent.De verhalen zullen vele zyn als je weer thuis bent.Het allerbeste de hart groetjes Lena Visser -
20 December 2014 - 20:52
Nanne:
Hoi anika ik,wist niet dat je alweer een stuk je had geschreven. Mooi om het zo af te sluiten. En je bent alweer een stuk verder op weg. Hier hadden we het op skype ook al over. Leuk om het dan nu weer terug te lezen.
Goede reis verder we app'n
Xx pa -
20 December 2014 - 21:02
Hilly Kramer:
Hoi Anika, wist ik potverdorie helemaal niet dat er alweer een verslag op je weblog stond! Sorry! Hoorde het net van oma.
Mooi verslag hoor! Ik geloof ook zeker dat je veel geleerd hebt op je stage en met gemengde gevoelens afscheid hebt genoten
Nu ben je aan het reizen over het Zuidereiland. Spannend en mooi! Het laatste deel van je droomreis. Ik hoop dat je er volop van geniet :)
Nu moet ik binnenkort toch echt een keer je slaapkamer gaan opruimen en schoonmaken. Die ligt er nog net zo bij dan toen je wegging haha. Kan het ook zo laten dan voel je je misschien wel direct weer thuis -
20 December 2014 - 22:12
Hilly:
Had nog een dikke knuffel onder m'n verslag geschreven maar staat er niet bij...dus nog een keer een dikke knuffel en heel veel plezier!!!!! XX -
24 December 2014 - 09:21
Gonny:
Hoi Anika,
ook ik heb genoten van je mooie, grappige en soms ontroerende verhalen. Dank je wel dat je ons hebt laten mee reizen en mee beleven.
Je hebt zoveel ervaren, zoveel meegemaakt en genoten, geweldig!
Inmiddels ben je al op het Zuidereiland om daar, hopelijk, in de zon Kerstmis te vieren :-), lijkt me best heel bijzonder.....
We wensen je hele gezellige Kerstdagen en een mooi 2015, waarin je nog vaak met veel plezier terug zult denken aan deze reis. Maar dat gaat vast lukken.
En natuurlijk nog hele fijne tijd gewenst op je trektocht.
Liefs van Herman en Gonny
-
07 Januari 2015 - 09:37
Gonny:
Hoi Anita,
Omdat het op dit moment de enige manier is om je te bereiken, ook al weten we niet wanneer je dit leest willen we je toch VAN HARTE FELICITEREN MET JE VERJAARDAG!!!!!?? We hopen dat je een gezellige dag hebt (gehad).
Groetjes Herman en Gonny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
