Bay of Island, Far North etc.

Na niet zo hele leuke stageweek en daarbij keihard mezelf tegen gekomen was ik echt toe aan een week weg van Auckland en mijn stage. Ook erg lang getwijfeld of ik er over zou moeten schrijven. Maar besloten dat ik hier best over kon schrijven..

Maandag 10 november had ik een gesprek met de coördinator van het huis over de dingen waar ik tegen aan liep/ mij dwars zaten. En in dit gesprek heb ik ook echt alles gezegd wat me was opgevallen en waar verbetering in zat. Ze was heel blij dat ik zo open en eerlijk naar haar toe was en ze gaf ook aan dat ze ook wel schrok van een aantal dingen en dat ze gelijk actie zou ondernemen (ik probeer zo duidelijk mogelijk te zijn zonder in details te treden) dinsdag was er verder nog niet zoveel aan de hand. Woensdag kwam de coördinator langs voor een gesprek met een collega. Mijn dienst werd er niet heel gezellig op daarna omdat het een behoorlijk stevig gesprek was en mijn collega niet meer te genieten was. Ze zei alleen nog de dingen die nodig was en verder was ze stil. Ergens voelde ik mij ook wel schuldig hierover maar wist ook dat het in het belang was van de meiden en probeerde me dit ook voor te houden. Ik heb die avond gezellig met de meiden een filmpje gekeken en merk dat ons contact steeds beter en vertrouwder wordt. Ze durven nu ook met dingen naar mij toe te komen en dat voelt goed. Ik merkt wel dat ik moe was maar drukte mezelf de donderdag door. Vrijdag was normaal gesproken mijn vrije dag maar helaas hadden ze een vergadering ingepland waar ik aanwezig moest zijn omdat ze een aantal punten wat ik had besproken met de coördinator gingen bespreken. Dit duurde helaas vier uur en was mijn vrije dag eigenlijk al voorbij. Zaterdag was ik echt compleet gesloopt en als ik in die spiegel keek zag ik een spook. Ik was zo moe en stond op punt om stage op te bellen om niet te komen. Maar dit niet gedaan en ben toch heen gegaan. Mezelf weer door de dag heen gesleept en mocht ook ‘gezellig’ met mijn collega van woensdag werken. In de middag ging ik met twee cliënten een ritje met de bus maken. Alles beter dan in het huis blijven met die collega. We moesten lang wachten op de bus en één van de cliënten werd onrustig. Vervolgens nog in de verkeerde bus gestapt maar daar kwam ik snel achter door te vragen en zijn we weer uitgestapt. Één van de cliënten liep een meter voor me en vertelde haar om te gaan zitten op de bank. Helaas deed ze dit niet en zette het op een rennen waarop ik dus een sprintje moest trekken om haar te grijpen. Want stoppen zou ze niet doen en dat wist ik. Met mijn hart in mijn keel haar te pakken kunnen krijgen en op het bankje voor de bushalte gezet. Achteraf kon ik er wel om lachen maar op dat moment niet. Ik had al niet mijn dag en dan flikte ze me dit ook nog. Vervolgens de bus genomen en naar huis gereden. Mijn eerste incidenten rapport geschreven en het kantoor gebeld over hoe en wat er was gebeurd. Maar goed ik had het overleefd. Die avond mijn stage-coördinator gebeld en gevraagd of het goed was als ik een dag vrij nam. Ik kon echt niet meer en was zo moe. Zondag ook de hele ochtend in bed filmpjes gekeken en in middag met twee huisgenoten ergens thee gedronken. In de avond voelde ik mij al een stuk beter.

Maandag ochtend zijn we met alle studenten vertrokken richting Leigh. Daar is een huis Valhalla wat van een groep Denen is. Iedereen bracht iets mee voor de lunch en de barbecue mee. Deze twee dagen stonden uit een klein beetje studiemateriaal en heel veel gezelligheid. Dinsdagmiddag zijn ik en twee huisgenoten vertrokken naar Paihai. We hebben daar wat gewandeld en ons geïnstalleerd voor de nacht. In de avond een spel gedaan: raad de regel. Ontzettend goed voor je lachspieren moet ik zeggen. De volgende dag vroeg opgestaan omdat we een tripje hadden geboekt met de boot om de dolfijnen te bewonderen en door de Bay of Islands te varen. Als we geluk hadden konden we met de dolfijnen zwemmen. Dat leek me ontzettend gaaf maar ook doodeng. Helaas hadden dolfijnen jongen bij zich en konden we dus het water niet in. Was erg mooi om die dolfijnen te zien en sommige sprongen uit het water. Ook kregen we uitleg over de eilanden waar we om heen gingen. En ik ben niet eens zeeziek geworden. Na de lunch zijn we naar een museum in Waitangi gegaan over het ontstaan/ontdekking van Nieuw-Zeeland. We hebben een optreden gezien van Maori’s. We hebben onder andere welkom en de krijgersdans gezien. Ze waren af en toe behoorlijk angstaanjagend. En je tong uitsteken heeft voor mij ook een andere betekenis gekregen. Want dat deden ze veel bij de krijgersdans. Het betekend nl dat je tegenstander wel op kunt eten. Dat jullie het maar even weten. Daarna zijn we doorgereden naar een gehucht vlakbij de 90 mile beach en hebben daar de nacht doorgebracht. De volgende dag hadden we een bustoer geboekt en zouden we naar de top van Nieuw Zeeland gaan. Onze eerste stop was bij een Gumdiggers Park en kregen we uitleg over amber. Vervolgens doorgereden en hadden we onze lunch bij Te Paki. Hier konden we ook onze korte broek aantrekken voor het zand surfen! Ik wist niet zo goed wat ik me er bij voor moest stellen maar wat was dat ontzettend gaaf!! Duinen noemen ze het, ik noem het bergen. Ze waren zo hoog. Ik denk wel net zo hoog als een flat. En wat een rot eind om omhoog te klimmen. Ik zakte zeker tot mijn enkels in het zand weg. We kregen eerst beneden uitleg over hoe je op je bord moest liggen en wat je vooral NIET moest doen. Daarna met zijn alle omhoog. Onze gids hielp me gelukkig op het bord. Met je hoofd naar beneden, je handen aan de voorkant en je voeten zijn je gas en rem. En dat ging hard! Gelukkig had ik mijn zonnebril op anders zag ik echt helemaal niks. De eerste keer probeerde ik nog een beetje rustig aan te doen maar daarna had ik de smaak te pakken. In totaal drie keer naar beneden gekomen en de laatste keer vloog ik bijna van mijn bord af maar kon me gelukkig nog aan vasthouden en zoefde met bord en al naar beneden. Daarna zijn we doorgereden naar Cape Reinga waar de vuurtoren staat. Heel stom, ik had namelijk verwacht een vuurtoren te zien die ik in Nederland ken. Maar deze was maar een derde denk ik van de vuurtorens die ik gewend was. Ook was daar de overgang van de Tasman zee naar de Pacific Zee. Dus links had je Tasman Zee en rechts had je dan de Pacific Zee. Daarna 70km terug gereden over de 90 Mile Beach wat officieel maar 96km is. Ontzettend gaaf om te zien dat er geen teken te bekennen was van de mens. Puur natuur en onze gids vertelde ons dat er in dit gebied rond de 700 wilde paarden rond lopen en dat ze eens in de zoveel tijd bij elkaar werden gedreven en werden verkocht. Helaas heb ik geen paard gezien op het strand maar het idee was leuk. De reisgids zette ons af bij onze auto en zijn wij doorgereden naar Kaitaia. Daar een hostel opgezocht en onze nacht doorgebracht. We hadden al wel besloten dat we op vrijdag terug naar Auckland zouden rijden omdat we toch wel moe waren van alle dingen en indrukken die we hadden opgedaan. Dus vrijdag op tijd opgestaan om op tijd bij de veerpont te zijn. Met het pondje zijn we overgestoken en zijn we doorgereden naar Waipoua Forest om de dikste bomen de Kauri’s van Nieuw Zeeland te bewonderen. En die Kauri’s zijn dik! Helaas mocht je er niet zo dichtbij komen. De Tane Mahuta ’de god van het bos’ is de grootste Kauri van Nieuw-Zeeland met een lengte van 51,5m en een omvang van 17,7m bij de voet van de boom. Behoorlijk indrukwekkend dus. Daarna nog doorgereden naar de een na dikste kauri van Nieuw Zeeland Te Matua Ngahere. Dit boompje was maar 29,9m hoog en 10,41 meter dik. Ook een behoorlijke joekel dus. Daarna weer in de auto gegaan en zijn we doorgereden naar Baylys beach. Onderweg maakte Bob nog wel een heel apart geluid waardoor we even bang waren dat hij ons zou laten stikken. (Heb ik jullie trouwens wel aan Bob voorgesteld? Ik denk het niet. Bob is mijn auto en waarom hij een naam heeft gekregen geen idee maar dit is eigenlijk gekomen door mijn twee huisgenoten. Die vonden dat hij ook een naam verdiende net als hun eigen auto.) Maar Bob heeft ons veilig naar het strand gebracht en daar hebben we een aantal uren doorgebracht. Genieten van het uitzicht en een kleurtje op doen in de zon. Ook ben ik nog even met mijn voeten in de zee geweest wat heerlijk verfrissend was. Daarna zijn we richting Auckland gereden en kwamen we direct in de file terecht. Welkom terug in Auckland.. Zaterdag heb ik niet zoveel uitgespookt. In de ochtend met mijn ouders geskypt en merkte dat ik echt naar de Nederlandse woorden moest zoeken. Ik moest echt bewust nadenken om Nederlands te spreken en fatsoenlijke zinnen maken. Bizar hoe snel dat kan gaan. De afgelopen week had ik mijn telefoon niet meegenomen en normaal heb ik die altijd wel bij me en stuur ik berichtjes naar familie of vrienden en nu de hele week Engels gesproken en lezen. Daarna de rond de 1200 foto’s uitgezocht die we gezamenlijk hadden gemaakt. En in de avond zijn we naar de film The Hunger Games geweest. Echt een dikke aanrader maar dat wisten jullie vast al wel! Ik denk dat ik nu alles heb gehad en dat ik nu maar stop en nog een even in de zon ga zitten!

Dank jullie wel voor jullie reacties op mijn blog. Dat wordt zeker gewaardeerd hier!!

Liefs