I DID IT!!
Blijf op de hoogte en volg Anika
09 November 2014 | Nieuw Zeeland, Auckland
Daar ben ik weer! Afgelopen vijf dagen was ik weer vrij. Op woensdag nog bij het huis gebleven omdat de weersvoorspelling voor Taupo niet heel goed waren. En eigenlijk ook niet voor donderdag maar ik ben toen toch die kant maar opgegaan. Mijn eerste trip alleen! Als dat maar goed komt. Zodra ik Auckland uit reed en steeds meer groen zag voelde ik mijzelf steeds meer ontspannen. Het was maar goed dat ik donderdag wel was weggegaan want het zonnetje scheen! Het was wel wat fris maar met mijn nieuwe muts op was het prima te doen. Op de heenweg was de bedoeling dat ik eerst de Huka Falls ging bezoeken. Mijn google maps op mijn telefoon had iets anders in gedachten en stuurde me naar de opstapplaats voor een boot om de Huka falls vanaf het water te bekijken. Ook was daar twee grote stuwen en een korte wandeling om uitzicht te hebben over de stuw en het meer. Vervolgens toch bij de Huka Falls beland en wauw! Daar komt het water met donderend geweld naar beneden en ook echt heel veel liters!! Je zou denken dat het op een gegeven moment leeg moet zijn maar het water bleef maar komen. En een lawaai dat het gaf! Vervolgens naar Taupo gereden. Onderweg zag ik nog een heel mooi uitzicht alleen reed ik iets te hard om vol op de rem te trappen. Dus auto gekeerd en ben ik terug gereden naar de parkeerplaats waar je echt fantastisch uitzicht had. Je had uitzicht over Lake Taupo en daarachter bergen/vulkanen met sommige sneeuw op de top! Echt wauw!! Ik was er gewoon stil van! Daarna echt doorgereden naar Taupo en op zoek gegaan naar een hostel. Ik had al een idee waar ik wou verblijven dus naar het hostel gereden. Daar aangekomen had ik heel veel geluk omdat ze nog één bed over hadden. Verder zat alles vol. Mezelf in de kamer geparkeerd en ben eerst even op bed gaan liggen. Daarna gekookt en ben ik Taupo nog even ingegaan om mijn benen te strekken. De eerste nacht had ik weinig geslapen. Veel lawaai in het hostel en steeds als ik bijna sliep klapte er wel deuren dicht. De volgende dag had ik Tongariro Nationaal Park op de planning. Ik zag ook dat je de Tongariro Alpine Crossing kon doen. Ik twijfelde enorm of ik dat moest doen en uiteindelijk niet gedaan. Waar ik toch ergens wel spijt van heb dus misschien ga ik nog terug. Ik heb toen een wandeling van twee uur gedaan met ontzettend gaaf uitzicht en ruimte om me heen. Bewust ook voordat ik wegging mijn telefoon uitgezet en rugzak met drinken en eten op de rug en gaan met die banaan. Het waaide behoorlijk wat het wel fris maakte maar met mijn mutsie op ging het prima! In het begin baalde ik nog dat ik mijn handschoenen vergeten was maar uiteindelijk niet nodig gehad. Eenmaal uit de bergen en op de weg wist ik niet zo goed welke kant ik op moest om terug te lopen naar het centrum. Gelukkig liep er een stel achter mij en die heb ik gevraagd welke kant ik op moest en gelukkig wisten zij het wel! Eenmaal terug bij de auto ben ik naar een andere waterval gereden. Daar heb ik voor een tijd gezeten en geluncht. De zon deed goed zijn best op mijn witte huid en denk dat ik eindelijk een kleurtje heb opgedaan! Daarna ben ik terug gereden naar Taupo en ben ik naar het vliegveld gereden. Want ik had nog iets op mijn to do list staan. Namelijk een skydive doen. Eenmaal daar aangekomen en zag ik de mensen klaarstaan voor hun skydive en sloeg de angst wel toe. Ik heb enorm veel getwijfeld of ik het moest doen. De crew was trouwens super aardig! Ik heb eerst een promofilmpje gezien en misschien was dat niet zo verstandig want ik werd alleen maar zenuwachtiger. Maar met in mijn hoofd dat ik het altijd nog af kon zeggen had ik een skydive geboekt. Daarna terug naar het hostel gereden. Wat me opviel was dat er echt enorm veel Duitsers in het hostel zaten. Ik denk echt wel 99% van de backpackers. Die middag/avond aan de praat geraakt met een Duitser ( hoe kan het ook anders)Greg. Hij was net die dag in Taupo aangekomen en wat gekletst over hoe het was in Nieuw-Zeeland en wat onze plannen waren. Ik had hem ook verteld over mijn geplande skydive en hij moedigde me alleen maar aan om heen te gaan. Na het eten ben ik op mijn bed gaan liggen en heb ik in mijn dagboek geschreven en muziek geluisterd. Vervolgens kwamen er nog twee jongens de kamer in en ik dacht dat ik een Nederlands woordje hoorde. Maar dacht dat ik me vergistte en heb ik niet meer opgelet. Één van die jongens sliep onder mij. Ik heb echt een hekel om in een stapelbed te liggen en dan ook nog boven in maar goed ik had geen keus. Ik kwam aan de praat met die jongen en eerst gewoon in het Engels. Één van de eerste vragen is ook waar kom je vandaan. Ik vertelde uit Nederland en hij schakelde direct over naar Nederlands haha. Was wel heel toevallig. Weer een korte nacht gehad omdat er een aantal de Alpine Crossing gingen doen en je dan om half zeven geloof ik daar moet zijn. Ik stond nog steeds in twijfel of ik de skydive ging doen. Eerst ging ik eindelijk maar is mijn appelstroop scoren bij een winkeltje wat Tim mij had verteld. Ik zag dat ze ook pepermunt, vlokken, oliebollen beslag en natuurlijk stroopwafels hadden! Ik vond mijn appelstroop belangrijker en heb die ook meegenomen. Daarna ben ik naar Lake Taupo gereden en heb ik goed nagedacht of ik de skydive ging doen. En had ook voornamelijk het zinnetje van mijn oma in het hoofd: angst is maar voor even, spijt is voor altijd. Dus mijzelf door elkaar gerammeld en naar het vliegveld gereden. Daar aangekomen werd ik begroet door een van de crewleden dat ik terug was gekomen. Ik scheet hem echt zeven kleuren en weer wist ik niet of ik het wel moest doen. Ene moment dacht ik JA! En andere moment schreeuwde alles in mijn lijf NEE! Je kon ook nog uit twee hoogtes kiezen uit 12.000 feet of 15.000 feet. Ik dacht als ik het doe dan doe ik het ook goed en ga ik naar de 15.000 feet. Want zeg nou zelf dat verschil van 3000 feet is ‘maar’ heel weinig. Goed ik moest nog twee vluchten wachten en in de springers voor mij zat een stel. En ik zag wel dat ze een heel groot spandoek uit hadden gerold maar had niet gelezen wat erop stond. Toen ik dichter bij kwam en de man op de grond zag landen en achter de spandoek ging zitten op een knie kreeg ik en de mensen om mij heen het door. Zooooooo lief! Toen zijn vriendin landde en naar hem toe rende moest ik en nog een meisje huilen haha ik denk gewoon door de spanning en iedereen begon te klappen. Vervolgens was het dan echt tijd om me in een overall en harnas te hijsen. Ook kregen wij allemaal een reddingsvest mee mochten we per ongelijk in Lake Taupo belandden. Ze verzekerde ons dat dit nog nooit was gebeurd maar you never know! Vervolgens nog een erg sexy hoedje op en een bril. En daar ging ik dan. Ik mocht als eerste in het roze vliegtuigje omdat ik er als laatste uitging. Ik had nog wel even tegen het mannetje wat met mij naar beneden ging gezegd dat ik het een harstikke mooie dag vond maar niet om dood te gaan. Hij verzekerde mij dat hij ook niet dood wou vandaag. Fijn waren we dat met elkaar eens. Ook vroeg ik nog aan hem hoelang hij dit werk al deed en hij vertelde al 17 jaar. Oké dacht ik dan is het wel veilig. En kon ik ook echt wel genieten van het mooie uitzicht IN het vliegtuig. Eenmaal aangekomen om 12.000feet gingen mijn medespringers eruit. En toen sloeg de paniek toe. Welk mens springt er nu vrijwillig uit een vliegtuig? Nou ik dus. Toen iedereen eruit was vlogen wij door naar de 15.000feet. Hij vertelde me nog een keer wat ik moest doen: hoofd achterover en mijn handen aan het harnas tot hij op mijn armen klopte ten teken dat ik los mocht laten. Ik geloof dat ik nog nooit zo bang was als het moment dat ik naar de opening werd geschoven (ik werkte niet mee denk ik) Alles in me riep STOP! Eenmaal op het randje van het vliegtuig wou hij nog een foto nemen en moest ik lachen. Hoe kon ik nou lachen terwijl ik totaal niet vrolijk was haha. Op de foto kun je ook echt mijn angst zien. En voordat ik ook maar met mijn ogen kon knipperen was ik al in de lucht. We draaide een keer ondersteboven om vervolgens verticaal naar beneden te vallen. Eerst dacht ik nog na en daarna dacht ik niks meer. Ik probeerde om me heen te kijken en normaal adem te halen. Niet veel later klapte de parachute uit en ik heb gegild/gejuicht. Alles kwam los en wat was dat gaaf!! En vooral wat een uitzicht!! Hoogtevrees? Geen moment last van gehad. Ik wou dat ik voor altijd zo rustig door de lucht kon zweven! Ik mocht ook nog even sturen van hem. Daar moet je nog wel spierballen voor hebben zeg! Op gegeven moment draaide we zo snel rondjes dat mijn maag het niet zo leuk meer vond. We oefende nog even hoe ik moest landen en daarna heerlijk om me heen gekeken en genoten. Dit was zeker mijn angst wel waard! Wauw!! Onze landing ging perfect en niet zoals je in sommige lachen om home video’s ziet voorbijkomen. Hij koppelde me los en eerst moest ik languit in het gras liggen en heb echt keihard gejuicht. Ik had het toch maar even gedaan. Wel stond ik iets bibberig op de benen. Eenmaal weer binnen kreeg ik high five van de jongen die wist hoe bang ik was. Daarna ben ik naar een rustig plekje gereden en heb ik daar een tijd gezeten om mijzelf en mijn hersenen de tijd te geven om te beseffen wat ik had gedaan. In het hostel terug gekomen liep ik Greg tegen het lijf en ik was helemaal hyper. Ik heb hem het filmpje laten zien en was blij dat ik het met iemand kon delen! In de avond nog even een wandeling gemaakt om de benen te strekken. Zondag ben ik vroeg naar Auckland terug gegaan. Ik moest toch drie uur rijden en was wel benieuwd naar de verhalen van mijn huisgenoten die naar Fiji waren geweest. Eenmaal thuisgekomen kwam ik twee brakke huisgenoten tegen omdat ze gisteren een feestje hadden gehad. En niet echt in staat waren om me alles te vertellen dus dat krijg ik nog tegoed van ze.
Nog vijf weken hier in het huis en dan ga ik EINDELIJK naar het Zuider-eiland. Ik kan echt niet wachten om Auckland achter me te laten. Steeds als ik op trip ben dan wil ik niet meer terug naar Auckland. De stad is niks voor mij geef mij maar groen en ruimte. En er is ook niks moois aan Auckland. Nog 5 weken, 24 stagedagen, 13 vrije dagen en dan begint mijn laatste stuk van de trip. Dan ga ik voor 5 weken naar het Zuider-eiland. Mijn route heb ik al een beetje gepland. Al met al vliegt de tijd en voordat ik het weet vlieg ik al weer terug naar Nederland. Maar dat vergeten we gewoon even weer en genieten per dag!!
En oma! Je reist altijd met me mee en je gaat ook altijd met me mee naar stage. En ook jij hebt de skydive gedaan. Net zoals ik altijd het geluks kettinkje om heb wat ik van Jolien&Patrick, Chris&Bobbie heb gekregen! Zo zijn jullie altijd een beetje bij me!!
Carpe diem!!
-
09 November 2014 - 08:27
Jolien:
Hej dappere dodo! Wat ben ik trots op je dat je ondanks je angst toch uit dat vliegtuig bent gesprongen!! Wat een overwinning en ervaring!:) lief van de ketting♥ Leuk dat je een Nederlander tegenkwam, kon je eindelijk weer ns lekker Hollands praten (kon je het nog wel? ;) ) Wat gaat de tijd snel hè dat je al kunt aftellen voor je naar het Z-eiland kunt gaan! Ha je vast nog veel meer van die prachtige natuur zien! Heeel veel plezier nog en werkse weer de komende dagen!
Dikke knuffel en kus van mij -
09 November 2014 - 09:48
Henriëtte:
Lief nichie, wat weer een belevenissen.... Ook ik ben ontzettend trots op jou!! Je 'angsten' overwinnen -in je eentje- in een land hier heeeeeeeel ver vandaan. Jij doet dat 'gewoon' effe. Geniet van de aankomende periode en heel veel plezier op het Z- eiland.
Liefs van mij en de mannen. -
09 November 2014 - 09:48
Joke:
Hey vrije vogel... eindelijk weet jij dus hoe een vogel zich voelt.. lijkt me heerlijk.. eh dat gevoel.. zeer zeker niet om wat je zegt vrijwillig uit een vliegtuig te springen !! Volgens mij zit er in onze hele familie (weet ik wel zeker) niet zo n TOP MEID als jij bent !! Ik vind het geweldig maar ben wel bang dat je er in Nederland geen bal meer aanvind klein landje.. springen vanaf vliegveld Hoogeveen... en geen eens roze vliegtuigen... nou ja zover is het nog niet en kun je nog heerlijk genieten.. Waar je over 5 weken heen gaat moet je daar ook je mutsie nog op of wordt het dan eindelijk bikini tijd ??
Het is allemaal onwerkelijk al die prachtige foto s... schijt jaloers ja idd dat ben ik ..wat foto s betreft..niet o zover weg tegaan in mn uppie brrr
Mis je het paardrijden erg ?? zag dat je bij de foto s van de manege had gereageerd ik vond het heel moeilijk fotos te maken van springen moet ik nog erg op oefenen maar dat is ook heel moeilijk hoorden ik dus ik blijf hopen dat het ooit lukt en idd ik kom gewoon bij jou oefenen in de bak als je weer thuis bent.. ben alleen bang dat het paard het niet zo lang volhoud als dat ik moet oefenen haha..
Nou ik heb het verhaal van jou hardop voor zitten lezen aan Arie die vind jou ook een BIKKEL en je krijgt groetjes van uit Genemuiden en een dikke knuffel xxxxxx doeiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
-
09 November 2014 - 10:22
Lola:
JIJ BENT GEK! :P :P Wie springt er nou uit een vliegtuuuuuuig! Haha geniet ervan chickiii -
09 November 2014 - 10:45
Nanne:
Hoi anika. Het boek schiet al mooi op ;). Wat een geweldig verhaal. Ben trots op je. Ik vindt je in het vliegtuig nog niet angstig kijken maar kan me er wel wat bij voorstellen...Ik ben erg benieuwd naar je filmpje vanhet springen.
Je bent dus al zo ingeburgerd dat het Nederlands al op de achtergrond is geraakt. Wat heb je jezelf al ontwikkeld in de afgelopen maanden. Als Witteveen je straks maar niet te klein en te plat is.... De foto's kunnen zo in een reisgids.
Dikke smok pa. -
09 November 2014 - 10:50
Marlies:
Hoi nichtje,
Ik lees af en toe je verslagen, wat geweldig leuk klinkt het allemaal. Het is wel een ultiem gevoel van vrijheid he, zo in je eentje in het buitenland. Een ervaring waar je nog je leven lang op terug kunt kijken en ook veel van leert. Lijkt me behoorlijk tegennatuurlijk om uit zo'n vliegtuig te springen, maar vast ook heel mooi. Ennuh... Volgens mij is het ook best leuk om dat boven Hoogeveen te doen hoor, mocht je de smaak te pakken hebben -
09 November 2014 - 13:05
Lydia:
Eén enkel woord: STOER!
You go girl!
;) -
09 November 2014 - 13:18
Carina:
Hey topper! Wat ontzettend gaaf en stoer wat je hebt gedaan! Ik ben zo benieuwd naar de rest van je verhalen. -
09 November 2014 - 13:20
Tim:
Sweet as bro!!
Heel gaaf!! meer heb ik niet te zeggen.. =P
Geniet elke dag, en doe zoveel mogelijk!!
(dan kun je mij straks weer tips geven wanneer ik terug ga =D )
The codes =P -
09 November 2014 - 15:35
Hilly:
Ha Anika, idd heel knap dat je het skydiven aangedurfd hebt!! Petje af!
Op naar je volgende overwinning;)
Dat het in Nieuw Zeeland nog steeds zo koud is dat je blij bent met je muts?? Dat verbaasd mij! Nog niet echt zomer dus. Gelukkig ben je daar nog een paar weken dus wie weet hoeveel zon je nog krijgt... Dikke knuffel van mij
-
09 November 2014 - 16:35
Oma:
Lieve stoere kleindochter,
Na het lezen van je verslag ben ik ook helemaal hyper, halverwege het lezen ging ik sms.jes sturen naar familie en vrienden met de boodschap je blog vooral op te zoeken en te lezen!!!!!
Stoer stoer geweldig etc. ben erg blij dat je zo geniet. Heel bijzonder. liefs oma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley