7en halve week!

Hoi iedereen!
Weer een klein berichtje vanuit Nieuw-Zeeland. Hoop dat alles goed met jullie gaat! De afgelopen weken heb ik weer genoeg mee gemaakt. Eerst ben ik met 2 huisgenoten op trip geweest naar Te Kuiti. We logeerde bij een mevrouw die lerares was. Erg leuke en open minded vrouw. Toen we daar aankwamen hebben we wat rond gewandeld en ons verbaasd over de natuur en dat het we het soms al als ‘gewoon’ zien maar dat het eigenlijk helemaal niet is. Ook maakte we grappen om het feit dat we steeds foto’s maken van het gras en bergen of de aparte bomen. En eindelijk was het weer goed! We hebben de dagen voordat we vrij waren echt ontzettend vele regen gehad. En ik zag al een klein beetje ons trip in duigen vallen. De dinsdag voordat we weg zouden gaan kwam ik eigenlijk al niet fit van stage en helaas hebben we ook voortijdig onze trip moeten afbreken omdat ik ziek werd en zijn we vrijdag in de morgen weer richting huis gegaan. Maar eerst terug naar de woensdag. Woensdag hadden we wat rondgewandeld en concrete plannen gemaakt voor de dagen erna. Ik besloot dat ik die avond zou koken voor ons allemaal. We mochten van Teresa ( de vrouw waar we verbleven) haar huis en etenswaren gebruiken. Dat voelt heel apart. Want je kent elkaar helemaal niet en je laat ten eerste al vreemde in je huis, en dan mogen ze ook je eten op eten. Ze was erg dankbaar dat ik had gekookt omdat ze zelf niet goed kan koken. Verder had ze echt fantastisch huis. Had misschien hier en daar een likje verf nodig maar verder helemaal mijn type huis. Grote deuren, grote kasten in de keuken. Kan het niet helemaal goed beschrijven. Na het eten hebben we met zijn allen rummikub gespeeld. Harstikke gezellig. Ze vertelde dat er ook nog een Duits stelletjes bij haar logeerde maar deze niet heel erg spraakzaam waren. Ik denk dat wij dat wel hebben gecompenseerd. Verder had ze ook nog een kat Pum. En ik heb iets met katten want ook deze volgde mij overal waar ik ging. Zodra wij weer waren in het huis was de kat er ook. Hij bleef om mij heen drentelen en op de dag dat we weer naar huis gingen sprong hij in de kofferbak. Maar ik dwaal weer af. De donderdag zijn we naar de grotten geweest. We hebben twee grotten bekeken. Één met allemaal glowwormen waar wij eerst helemaal naar beneden moesten lopen om vervolgens in een boot te stappen. Ik kan niet beschrijven hoe fantastisch dat was. Ook al vond ik het spannend om in het donker in een boot te stappen met het idee dat ik er niet snel uit kan (claustrofobisch??) We kregen uitleg over de glowworm en eigenlijk is het een heel zielig beestje. Het hoeft maar drie keer te eten, vervolgens maakt hij een cocon en blijft daar zitten tot het ontpopt tot een vlieg. Als het eenmaal een vlieg is heeft het maar één doel en dat is voortplanten binnen drie dagen. Na drie dagen gaat het dood omdat het geen mond heeft. Best gruwelijk eigenlijk. Nadat we uit deze grot waren zijn we opgehaald om naar de volgende te gaan. Ditmaal hebben we door de grot heen gewandeld voor bijna anderhalf uur. En het was echt prachtig! Ook hier kregen we uitleg over de grot. Eenmaal weer buiten hebben we eerst geluncht en zijn we verder gegaan naar Mangapohue Natural Bridge Scenic Reserve. We besloten om alleen naar de brug te gaan. En wat voelde ik mij toen heel klein en nietig! Helaas zijn we er niet over heen gelopen dat zijn we gewoon ‘vergeten’. Vervolgens weer in de auto gestapt en zijn we naar de Piripiri Caves gegaan. Persoonlijk had ik wel genoeg grotten bezocht maar mijn reisgenoten wouden hier graag heen. Ik ben met ze mee gelopen naar de grot en heb buiten op ze gewacht aangezien het één groot zwart gat was waar je naar binnen moest. Ik besloot om terug te lopen en in de zon op ze te wachten en ondertussen van het uitzicht genieten. Vervolgens weer in de auto gestapt en zijn we naar Marokopa Falls gegaan. En wauw! Dat was echt bizar. Alsof ik naar een schilderij stond te kijken! Het scheelde dat het ook heel mooi weer was die dag met strak blauwe lucht. En de waterdruppels die opspatte van de waterval zorgde voor een regenboog. Al deze plekken die we bezochten lagen op tien minuten rijden van elkaar af dat was wel prettig. Nadat we uitgekeken waren bij de waterval zijn we terug gereden naar het huis waar we logeerden. Een groot gedeelte van de terug weg was echt een drama. Je was continu aan het slingeren en maakte vaak haakse bochten. Aangezien de heen weg ons mannelijk reisgenoot ons bijna om zeep hielp en ik toch graag weer heel terug wou vroeg ik of ik misschien moest rijden. Niet dat ik een fantastische coureur ben maar ik denk wel dat ik beter auto rij dan hem. En mijn andere reisgenoot had ook liever dat ik reed. Dus de terug weg mocht ik fijn slingeren. Weer terug in het huis werd ik helaas niet lekker en besloten we om de volgende dag terug naar Onehunga te gaan. Baalde hier enorm van maar kon hier helaas niks aan doen.

De vrijdag, zaterdag, zondag rustig aangedaan en de maandag begon mijn stage week weer. Het begon dinsdag direct goed. Één van de meiden was ‘acting-out’ en viel eerst één van de andere cliënten aan en toen de medewerker. Ik was gelukkig dichtbij en vloog naar buiten en trok haar van de medewerker af. We hebben haar ge-escorteert naar haar kamer om dan vervolgens tegen haar te praten en wachten tot ze kalmeert en gaat huilen. Dat is de normale procedure. Die dag ging het iets anders. Ja we hebben haar met zijn tweeën naar haar kamer gebracht. Maar plotseling zonder waarschuwing stond ik alleen in de kamer en was de medewerker nergens meer te bekennen EN de deur was dicht. Oeps dacht ik voor een seconde. Achteraf heb ik heel veel geluk gehad dat ze haar woede niet op mij ging projecteren. Vervolgens kwam de medewerker wel weer binnen en hielpen we haar om te kalmeren. Echt soepel liep het dus niet helemaal maar nu weet ik wel dat ik het kan handelen en haar aankan. Ze heeft echt enorm veel kracht op zo’n moment. Vervolgens heb ik dit wel gemeld bij mijn stagebegeleider, huisleider en uiteindelijk ook de huis coördinator. Kreeg ontzettend veel excuses etc. En dat dit nooit had mogen gebeuren en dat het met haar op zouden nemen. Verder hebben de meiden zich goed gedragen in mijn stage week en leer ik steeds meer hun mogelijkheden maar ook hun beperkingen kennen. Daarnaast begin ik gedragsproblemen wel steeds interessanter te vinden. Ook zie ik steeds meer verschillen hier en Nederland en merk ik dat het hier toch niet zo ontwikkeld is in Nederland. Wel dat ze hier enorm mee bezig zijn. Verder doen de meiden enorm veel en wordt er van alles voor ze georganiseerd vanuit de instelling. Ze vieren feestjes met andere huizen, de huizen die bij elkaar in de buurt zijn gaan bij elkaar op verjaardagsvisite, willen ze een vriend dan wordt dat voor ze geregeld, twee keer douchen op een dag is normaal in het huis waar ik werk. Ik had nu negen dagen gewerkt en was echt gesloopt. Daarom had ik besloten om in ieder geval één dag in huis te blijven om mijn energiepijl weer om hoog te krikken. En dat kwam ook goed uit omdat ik dit keer met twee andere huisgenoten op stap zou gaan en zij tot donderdag moesten werken. We zouden eerst op vrijdag weggaan en dan zaterdagavond ergens weer terug komen. Maar op donderdagavond werden wij nog speciaal uitgenodigd voor een barbecue van de instelling. Dat konden we natuurlijk niet weigeren en besloten ons schema om te gooien. Vrijdag zijn we naar Devonport geweest en hebben we het North Head Historic Reserve bezocht. Dit is een oude vulkaan die ze hebben gebruikt voor het verdedigen van Nieuw Zeeland in de oorlog. Ze hadden hier allemaal gangen in gemaakt en je kan er nu nog door heen lopen. Dit heb ik niet gedaan omdat ik gigantisch de kriebels kreeg van de smalle ruimtes en de donkere (je zag echt helemaal niks) gangen. We hebben gezien hoe slim ze waren om een geweer/kanon (sorry geen verstand van maar ik heb het wel op de foto gezet) in hadden gegraven en zij veilig stonden. We hadden super mooi weer die dag en hebben daar nog een tijd in de zon gezeten. Vervolgens zijn we naar een klein strandje dichtbij gegaan en hebben daar over het strand geslenterd om daarna in een strand tent in Takapuna te gaan lunchen. Daarna zijn we weer naar huis gegaan om ons klaar te maken voor de barbecue. Het was gezellig om even daar te zijn maar lang ben ik niet gebleven omdat we de volgende dag vroeg weg wouden. Zaterdag zijn we dus op onze trip gegaan. We zouden beginnen in Coromandel. Om daar te komen moesten we ongeveer 2enhalf uur rijden. Eerste stuk ging mooi over de Motorway. Vervolgens gingen we binnen door en denk het laatste uur hebben we langs de zee en afgrond geslingerd. DOODENG haha en dan mag je ook nog honderd rijden daar. Ik was blij dat we in Coromandel waren gearriveerd en hebben we daar eerst wat geluncht. Het was nog niet heel mooi weer maar het zonnetje begon wel heel hard zijn best te doen. Vervolgens naar informatie centrum om te kijken of ze nog iets leuks hadden te doen. Ze hadden genoeg te doen daar maar niet echt iets waar wij van dachten dat moeten we doen. We besloten een wandeling te maken van een uur. Zo gezegd zo gedaan en zijn we de zoveelste berg/heuvel opgeklommen en hadden we weer een fantastisch uitzicht gezien over zee. De zon deed nu ook goed zijn best en ik heb nog nooit de zee zo blauw en in verschillende kleuren blauw gezien. Toen we eenmaal weer bij de auto waren besloten we naar Whitianga te gaan. Daar zouden we zondag nog genoeg te doen hebben en daarom was het handiger om daar ook een slaapplek op te zoeken. En daar hebben we ook geen moment spijt van gehad!! Fantastisch uitzicht over zee. Palmbomen langs de weg en het was gewoon wauw. We hadden een hostel gevonden daar en hadden ons eerst in de zon geparkeerd om en een kleurtje op te doen en om even bij te komen. En het kleurtje op doen ging erg hard. Daarna wat boodschappen gedaan en hadden we het strand een bezoekje gegeven. Vervolgens in het hostel ons avondeten gemaakt en daarna gescrabbeld. En dat was best een uitdaging in het Engels haha. De volgende dag waren we vroeg opgestaan omdat we een druk dag programma hadden. Eerst zijn we met een veerpondje overgestoken om naar de Shakespeare Cliff te gaan. En ik blijf in herhaling vallen maar wat een uitzicht! We hadden geluk dat we super mooi weer hadden want om half tien liep ik al in een t-shirt rond. De lucht was strak blauw. Echt zo gaaf! Je kon ontzettend ver kijken. Vervolgens moesten we terug haasten naar de veerpond want we zouden nog een boottocht maken. Ik moest hier twee keer over nadenken of ik dit moest doen omdat ik zee ziek ben EN de zee eng vind zodra ik weet dat ik niet meer op de bodem kan staan. Mezelf even streng toegesproken dat ik ook hier ben om over mijn angsten te stappen en in de boot gestapt. Het was ook maar een klein speedbootje. Maar ik ben heel blij dat ik dit heb gedaan ondanks dat ik dus wel zeeziek werd maar dit kon ik handelen. We zijn langs de cliff waaronder de Shakespeare Cliff gevaren en die is echt immens! Eigenlijk alles wel. Ook hebben we de Cathedral Cove bezocht, heb ik de vliegende pinquin gezien (althans hij lijkt erop) bijzondere vissen (geloof dat hij Snappers zei) gezien. Na twee uur rond te hebben gevaren op zee was ik er ook wel klaar mee en mijn maag ook. Eenmaal weer terug op vaste land hebben we geluncht in de zon en zijn we met de auto naar de Cathedral Cove gereden. Daar de auto ergens geparkeerd en hop een half uur gewandeld om bij de Cathedral Cove te komen. Daar heerlijk met de voeten in de zee en foto’s gemaakt. Daarna weer terug gegaan om naar de Hot Water Beach te gaan! Daar aangekomen zagen we allemaal mensen in gaten zitten. Dat was een heel apart gezicht. Eerst hebben we geprobeerd om zelf een warme plek te vinden maar iemand vertelde ons dat het zeer lokaal was en aangezien er al heel veel mensen waren hoopten we dat er iemand weg zouden gaan. Gelukkig bood een echtpaar hun pool aan en is één huisgenoot er in gaan zitten. Ik en een andere zijn ja je leest het goed de zee ingegaan. We hebben een snelle koude duik genomen en toen al rennend naar het warme water gegaan. Warm was het zeker en soms kon je rustig zeggen dat het gloeiend heet was dat het gewoon zeer deed. Echt heel bizar was dit. Er was namelijk een stroom dat uit de grond was wat gloeiend heet was. En daaromheen kon je een gat graven en dan vulde het warme water dat uit de grond was het gat. Echt heel bizar maar o zo gaaf!! De natuur kan zo mooi, bijzonder zijn! We hebben daar denk ik anderhalf uur gezeten en toen kwam de zee weer omhoog en zijn we naar huis gegaan. Bijna bij huis zijn we nog verkeerd gereden en dat was niet de eerste keer dat ik daar verkeerd ging. Al een keer eerder met een collega en een ander huisgenoot. Echt zo ontzettend stom maar toen reed ik niet zelf en nu wel. Hoop dat ik het nu weet. Thuis gekomen eerst alles uitgepakt en een heerlijk gedoucht om al het zand kwijt te raken. Morgen mag ik weer aan de bak en zal ik eens gaan plannen wat de trip voor volgende week wordt. Ook hoop ik dat het rooie van mijn gezicht ingeruild is voor bruin haha. Maar ik heb in ieder geval een gezonde kleur. Al met al een top weekend gehad met ontzettend gave uitzichten en gezellig gezelschap! Foto’s krijgen jullie nog van mij te goed!


Om even terug te komen op het autorijden hier. Niemand kan hier fatsoenlijk rijden. Op de autoweg heb je soms drie en soms vierrijbanen. De uiterste aan de linkerkant is bedoeld voor langzaam verkeer. Dan heb je de middelste of de tweede voor de iets snellere en derde of vierde is voor snel rijdend verkeerd. In theorie harstikke leuk, praktijk? LEVENSGEVAARLIJK! Je mag al niet harder dan honderd wat harstikke irritant is. Vervolgens rijd IEDEREEN maar ergens. Maakt niet uit of je 80 rijd je rijd dan gewoon lekker helemaal rechts. Dus de snellere auto’s zigzaggen van baan naar baan. Links inhalen, rechts inhalen. Maakt niks uit hier, mag allemaal. Ik begin me trouwens ook al goed aan te passen. Eerst reed ik nog keurig en alleen rechts inhalen. Nu? Kan het me niet schelen als ik er maar voorbij kan. Iets van irritatiefactortje? Soms denk ik echt dat ze hun rijbewijs bij een bakje boter kopen.. en dan heb ik het nog niet over hun verkeersborden gehad…
En Lola is dit verslag lang genoeg? Haha. Ik hoop dat het voor jullie allemaal een beetje duid