Een maand alweer!
Blijf op de hoogte en volg Anika
18 September 2014 | Nieuw Zeeland, Auckland
Haaaj iedereen.
Het is alweer een tijdje geleden dat ik iets heb geschreven. Ik heb de eerste maand ondertussen al achter de rug en het gaat me soms veel te hard.
Vorige week is dan ook eindelijk mijn stage begonnen. Ik wil niet te veel in gaan op de stageplek aangezien het eenmaal op internet staat het altijd op internet staat. Deze week zou ik mijn buddy dagen hebben. Dan is het mee kijken, observeren en de meiden leren kennen. In het kort: ik loop stage in een huis waar vier meiden wonen van 19 tot en met 25 jaar. De eerste dag was het behoorlijk overdonderend. Met alle informatie en de hele nieuwe situatie. De medewerkers vroegen hoe ik naar huis zou gaan. Ik vertelde dat ik met de bus terug zou gaan. Waarop zij mij geschrokken aankeken en zeiden dat dit niet een hele fijne buurt was om in het donker alleen over straat te lopen. Oeps dacht ik. Dan had ik dat toch wel goed ingeschat nadat ik de buurt had gezien. Maar één van de medewerkers was zo lief om mij thuis af te zetten. Nu kon operatie auto vinden beginnen. De volgende dag ben ik samen met een huisgenoot naar een dealer die goed bekend staat bij de studenten van Spectrum Care gegaan en heb ik een auto gekocht. Het voelde alsof ik voor het eerst weer achter het stuur zat. DOODENG om links te rijden. (al ben ik er nu aangewend en zal ik het straks eng vinden om weer rechts te gaan rijden) Die middag naar stage gegaan in mijn nieuwe auto. Deze dag was iets mindere stressvol en had ik het zelfs naar mijn zin. Donderdag was het een hel! En o wat heb ik het vervloekt de eerste drie dagen. Ik denk dat alles bij elkaar , de taal (de meeste die er werken hebben Engels ook als tweede taal en zijn soms moeilijk te verstaan), nieuwe omgeving, andere culturen het mij lastig maakte waardoor ik donderdagavond zwaar gefrustreerd thuis kwam. Gelukkig voor mij (misschien niet voor haar) zat er een huisgenoot beneden en heb alles eruit gegooid bij haar. Daarnaast ook maar gelijk mijn stagebegeleider/coördinator een bericht gestuurd dat ik graag met haar wou praten en hadden we een afspraak gemaakt voor de maandagochtend. Nadat ik alles kwijt was heb ik heerlijk kunnen slapen. De vrijdag, zaterdag en zondag was ik vrij en zou dan maandag 15september mijn echte rooster ingaan. Vrijdag met twee huisgenoten Auckland City in geweest helaas regende het wel veel. Zaterdagavond zijn we met zijn drieën op stap geweest. Zij waren uitgenodigd bij iemand voor een feestje en ik mocht ook komen. Één van haar huisgenoten zou weer naar huis gaan. En het grappige was dat de persoon waarvoor het feestje werd gegeven lang niet iedereen kende die er waren op dat moment. Was erg gezellig en helaas moesten ik en mijn huisgenoten ook nog een ‘’ontgroenings’’’ritueel ondergaan. We moesten allemaal een (op dat moment wist ik niet dat het chilisaus was) een flesje openen en onze vinger erop drukken en heen en weer schudden en dan op likken. Mijn mond stond direct in brand en tranen liepen over mijn wangen. En een lachstuip dat ik kreeg om de reactie van mijn huisgenoot! Die vloog naar de waterkraan en kwam daar niet meer onderweg. Ik denk niet dat ze wist dat je het dan alleen maar erger maakte. Na tien minuten was het gevoel gelukkig over. De zondag heb ik geluierd en mij alvast geestelijk voorbereid op de maandag. Maandagochtend gesprek gehad met mijn stagebegeleider. En die gaf me een standje dat ik het niet tot maandag had moeten wachten maar dat ik direct een gesprek met haar had moeten hebben. Dat geeft wel een fijn gevoel, dat ze er voor je is. Zijzelf komt oorspronkelijk uit Denemarken en weet precies het gevoel waar ik nu tegen aanloop. En de afgelopen dagen op stage was het prima te doen. Één keer vertoonde een meisje haar afwijkende gedrag en dat was best heftig. Al vertelde de medewerkers dat dit nog niks was. Nou laat haar maar gedragen. En het grappige was dat ik afgelopen week steeds een medewerker sprak die mij waarschuwde voor een andere bewoner. Dus ondertussen ben ik gewaarschuwd voor hun allemaal. Maar over het algemeen zijn ze erg aardig, alleen het zijn grote tieners! Vandaag mijn laatste dagje en morgen een dagje vrij. Dan zal ik weer vier dagen werken en dan ben ik vijf dagen vrij en gaan we weer op een trip! Wordt vervolgt.
Liefs!
Het is alweer een tijdje geleden dat ik iets heb geschreven. Ik heb de eerste maand ondertussen al achter de rug en het gaat me soms veel te hard.
Vorige week is dan ook eindelijk mijn stage begonnen. Ik wil niet te veel in gaan op de stageplek aangezien het eenmaal op internet staat het altijd op internet staat. Deze week zou ik mijn buddy dagen hebben. Dan is het mee kijken, observeren en de meiden leren kennen. In het kort: ik loop stage in een huis waar vier meiden wonen van 19 tot en met 25 jaar. De eerste dag was het behoorlijk overdonderend. Met alle informatie en de hele nieuwe situatie. De medewerkers vroegen hoe ik naar huis zou gaan. Ik vertelde dat ik met de bus terug zou gaan. Waarop zij mij geschrokken aankeken en zeiden dat dit niet een hele fijne buurt was om in het donker alleen over straat te lopen. Oeps dacht ik. Dan had ik dat toch wel goed ingeschat nadat ik de buurt had gezien. Maar één van de medewerkers was zo lief om mij thuis af te zetten. Nu kon operatie auto vinden beginnen. De volgende dag ben ik samen met een huisgenoot naar een dealer die goed bekend staat bij de studenten van Spectrum Care gegaan en heb ik een auto gekocht. Het voelde alsof ik voor het eerst weer achter het stuur zat. DOODENG om links te rijden. (al ben ik er nu aangewend en zal ik het straks eng vinden om weer rechts te gaan rijden) Die middag naar stage gegaan in mijn nieuwe auto. Deze dag was iets mindere stressvol en had ik het zelfs naar mijn zin. Donderdag was het een hel! En o wat heb ik het vervloekt de eerste drie dagen. Ik denk dat alles bij elkaar , de taal (de meeste die er werken hebben Engels ook als tweede taal en zijn soms moeilijk te verstaan), nieuwe omgeving, andere culturen het mij lastig maakte waardoor ik donderdagavond zwaar gefrustreerd thuis kwam. Gelukkig voor mij (misschien niet voor haar) zat er een huisgenoot beneden en heb alles eruit gegooid bij haar. Daarnaast ook maar gelijk mijn stagebegeleider/coördinator een bericht gestuurd dat ik graag met haar wou praten en hadden we een afspraak gemaakt voor de maandagochtend. Nadat ik alles kwijt was heb ik heerlijk kunnen slapen. De vrijdag, zaterdag en zondag was ik vrij en zou dan maandag 15september mijn echte rooster ingaan. Vrijdag met twee huisgenoten Auckland City in geweest helaas regende het wel veel. Zaterdagavond zijn we met zijn drieën op stap geweest. Zij waren uitgenodigd bij iemand voor een feestje en ik mocht ook komen. Één van haar huisgenoten zou weer naar huis gaan. En het grappige was dat de persoon waarvoor het feestje werd gegeven lang niet iedereen kende die er waren op dat moment. Was erg gezellig en helaas moesten ik en mijn huisgenoten ook nog een ‘’ontgroenings’’’ritueel ondergaan. We moesten allemaal een (op dat moment wist ik niet dat het chilisaus was) een flesje openen en onze vinger erop drukken en heen en weer schudden en dan op likken. Mijn mond stond direct in brand en tranen liepen over mijn wangen. En een lachstuip dat ik kreeg om de reactie van mijn huisgenoot! Die vloog naar de waterkraan en kwam daar niet meer onderweg. Ik denk niet dat ze wist dat je het dan alleen maar erger maakte. Na tien minuten was het gevoel gelukkig over. De zondag heb ik geluierd en mij alvast geestelijk voorbereid op de maandag. Maandagochtend gesprek gehad met mijn stagebegeleider. En die gaf me een standje dat ik het niet tot maandag had moeten wachten maar dat ik direct een gesprek met haar had moeten hebben. Dat geeft wel een fijn gevoel, dat ze er voor je is. Zijzelf komt oorspronkelijk uit Denemarken en weet precies het gevoel waar ik nu tegen aanloop. En de afgelopen dagen op stage was het prima te doen. Één keer vertoonde een meisje haar afwijkende gedrag en dat was best heftig. Al vertelde de medewerkers dat dit nog niks was. Nou laat haar maar gedragen. En het grappige was dat ik afgelopen week steeds een medewerker sprak die mij waarschuwde voor een andere bewoner. Dus ondertussen ben ik gewaarschuwd voor hun allemaal. Maar over het algemeen zijn ze erg aardig, alleen het zijn grote tieners! Vandaag mijn laatste dagje en morgen een dagje vrij. Dan zal ik weer vier dagen werken en dan ben ik vijf dagen vrij en gaan we weer op een trip! Wordt vervolgt.
Liefs!
-
18 September 2014 - 08:13
Lola :
Wat een kort verslag! Foei! Haha maar wel erg leuk weer! Gelukkig vallen de dagen nu wel weer beetje mee, al het begin is moeilijk he! Ben benieuwd waar de trip heen gaat! Liefss! -
18 September 2014 - 08:41
Oma:
Hallo Anika,
Vanmorgen HALF ZES kreeg ik een sms.je van Jolien met de boodschap dat je weer een verslag had geschreven. Ik heb je beloofd dat ik je als een schaduw zou volgen, welnu je merkt dat ik dat ook echt ga doen! Het meeste uit je verslag had ik dinsdag j.l.tijdens het skypen t.g.v de verjaardag van Mama al gehoord. Gister heb ik ook veel gelezen op het www over Waikato, daar is zoveel te beleven dat jullie waarschijnlk tijd te kort komen. Gisteravond gekeken naar Love is in the air, daar mochten 2 stel ouders op bezoek gaan bij hun kinderen/familie in Nw.Zeeland, zo kregen we weer een "kleine blik"op de omgeving van Nw.Z. Nu ga ik naar de kapper en jij nog een paar dagen werken ik hoop dat alles goed en wat rustiger verloopt . Liefs meidje, oma -
18 September 2014 - 10:18
Jolien:
Je doet het super! Dikke knuffel! -
18 September 2014 - 13:04
Hilly:
De stage wordt in ieder geval niet saai bij deze bewoners. Je moet steeds blijven opletten!
Ik ben heel benieuwd naar je volgende trip. Wordt vast weer een hele belevenis:)
Veel plezier alvast! XXX mam
-
18 September 2014 - 16:16
Paul&Patricia:
Ha, wat een leuk verslag weer,
Weet je zeker dat er geen camera's meedraaien? Straks zit je in de BigBrother van NZ -
18 September 2014 - 17:19
Nanne:
He topper. Alweer een maand weg, wat gaat de tijd snel. Meerderen hebben gisteren met extra ogen gekeken naar het programma waar nw zeeland, auckland in voor kwam. Je kijkt er dan toch met andere ogen naar. Fijn dat je een goede back up hebt. Ben benieuwd naar je ervaringen (foto's) met de volgende trip.
Het weer wordt denk ik steeds beter en de dagen langer. Begreep,dat de zon bij jullie in het noorden op gaat en in het westen onder? Kan het me haast niet voorstellen klopt dat?
Veel plezier verder xxxpa -
18 September 2014 - 18:26
Henriëtte:
Lief nichie,
Wat weer een verhaal. Ik ben enorm trots op je! Succes, liefs en een dikke knuffel van de Roosjes -
18 September 2014 - 19:41
Joke:
Hey nichie .. nou ja kan beter hey bikkel zeggen..
Weer een top verslag en in vele opzichten een PITTIG verslag .. pittige bewoners en pittige saus ...
Maar aangezien jij ook een PITTIGE tante ben laat je zeker niet de kaas van je brood eten daar volgens mij .
Wat betreft dat links rijden is ook erg knap hoor brr niks voor mij ik heb vaak al moeite met fatsoenlijk rechts rijden.. alhoewel zopas was het druk bij een vluchtheuvel waar zo n pijn naar rechts staat.. die heb ik snel ff links genomen dus helemaal onervaren ben ik niet met links haha
(en nee nog steeds geen bekeuring binnen dus niemand gezien )
Vanmorgen was nw zeeland nog op het journaal iets met byzondere dolfijnen of weet ik veel wat het waren die waren alleen nog daar bij jullie... Hey riep Arie das bij Anika .. vond ik wel grappig dus je bent zeker in onze gedachten meissie !! Zelfs bij Arie jaja
Nou hou het hoofd koel bij alle probleem dagen maar ook bij de leuke dagen en geniet ervan !!
dikke knuffel van ons uit Genemuiden xxx -
19 September 2014 - 16:09
Gonny:
Hoi Anika,
ja, een maand al, gaat snel hè? Maar wat maak je veel mee, zowel leuke als minder leuke dingen. Ik moest wel heel erg lachen toen je de situatie beschreef bij Lamfert/Lambik, zag het helemaal voor me.
Vanaf de bank heb ik ook even een kijkje genomen in Rotorua, geweldig om dat allemaal in het echt te kunnen zien Anika.
En die meiden bij wie je werkt, het is niet altijd makkelijk bij zo'n groep omdat de situatie vaak sterk wisselt en onvoorspelbaar is en je zit, zoals je zelf al zegt ook nog eens met de taal en de cultuur maar dat went wel. Maar het kan ook gezellig zijn, je kunt er ook ontzettend veel plezier hebben. Het is al met al een hele leuke uitdaging!!! En het is een hele fijne gedachte dat je altijd met je stagebegeleidster en je huisgenoten kunt praten (lotgenoten :-)).
Ga vooral door met je het vertellen van je belevenissen, wij beleven het met je mee....
liefs van Gonny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
