Eerste week
Door: ik
Blijf op de hoogte en volg Anika
25 Augustus 2014 | Nieuw Zeeland, Auckland
Als eerste: dank jullie wel voor jullie leuke reacties. Ik vind het erg leuk om deze te lezen! Dus blijf vooral reageren En Joke misschien komt er ooit wel een boek. Aan mijn fantasie zal het niet liggen.
Nou mijn eerste week zit er bijna op. Eerste dagen ging de dagen traag maar op een of andere manier gingen ze steeds sneller. Op dinsdag kwam ik aan waarop ik dus na een hapje eten mee ben genomen naar een winkel om in ieder geval mijn ontbijt te halen en zodat ik ongeveer wist waar het was ( yeah right met een jetlag sla je echt niks op) maar het was aardig bedoeld. Ik ben rond tien uur mijn bed ingegaan om zo snel mogelijk in mijn ritme te komen. Volgende dag werd ik pas om half twaalf wakker! Dat gebeurd me niet eens met oud en nieuw. Hallo jetlag! Woensdag heeft het de hele dag nog geregend waarop ik besloot om de middag maar in het huisje te doorbrengen en één van de honderd en twee boeken uit te gaan lezen. Eind van de middag klaarde het op en ben ik samen met twee huisgenoten naar het kleine winkelcentrum om de hoek gegaan. In de avond weer op tijd naar bed en om half drie deed ik mijn ogen open en heb ik de slaap niet meer te pakken gekregen. Gewacht tot het half acht was en eruit gegaan. Mijn doel was voor die dag: mijzelf zo moe mogelijk maken zodat ik mijn ogen niet meer open kon houden. Mijn huisgenoten zeiden dat de One Three Hill een mooi uitzicht gaf over Auckland. Dus besloot ik daar heen te gaan. Het zonnetje scheen en waaide wat maar was verder niet koud. Ik had op google maps opgezocht hoe ik moest lopen en ik dacht dat is een piece of cookie. Niet dus.. alle straten lijken op elkaar. Met een omweg ben ik er toch opgekomen. (Eline ik weet niet of je me volgt maar ik heb geprobeerd om een koe met krulletjes op de foto te zetten) ik ben naar boven geklommen en heb genoten van het uitzicht. Het waaide behoorlijk boven waardoor het koud was dus ben ik snel weer naar beneden geklommen waar het warmer was. Op deze vulkaan werd er veel gesport zag ik en ik zag ook wel mogelijkheden op deze vulkaan( het moe maken is mij trouwens erg goed gelukt die dag). Vrijdag ben ik naar Takapuna gegaan. Ik moest daar zijn voor een ontmoeting met het bedrijf die mijn stage heeft gevonden. Op internet gaan zoeken of er nog wat leuks te doen was daar. Ik moest toch een uur heen reizen en vond het jammer van mijn tijd als ik alleen ’even’ op neer zou gaan. Er zou daar een strand in de buurt zijn wat mooi moest zijn. Maar potverdorie wat was het koud die dag. Het eerste wat ik die dag deed toen ik in Takapuna aankwam was een sjaal en handschoenen aanschaffen. Daarna wou ik ‘even’ naar het strand lopen. Je raad het al ik kwam er wel maar weer met een omweg. Het uitzicht was mooi maar dat was ook het enige. Het strand was niks bijzonders aan of misschien had ik te hoge verwachtingen ervan gehad. Je kon ook langs de rand lopen over de lava rotsblokken. Sommige stukken waren best smal en hobbelig maar te doen. Hier heb ik ergens uit de wind in de zon gezeten zodat ik wat op kon warmen. Om twee uur had ik de ontmoeting en daarna ben ik weer terug gegaan naar huis. In de avond hadden we een intervisie met Mia van Spectrum Care. Erg leuke lieve aardige vrouw. Ik hoefde er niet bij te zitten omdat ik officieel nog niet begonnen ben maar dit wou ik wel graag. Alleen om 9uur kon ik echt amper nog mijn ogen open houden. Om tien uur was het dan ook afgelopen en ben daarna direct het bed in geschoven. Op zaterdag heb ik niet veel gedaan. Ik was niet helemaal fit dus had maar een was/chill/opruimdag ingelast. Zondag heb ik eerst geskypt met Jolien/Patrick en Brent daarna heb ik een stevige wandeling gemaakt naar Mountain Wellington. Super mooi uitzicht weer over Auckland. Ook dit is een vulkaan alleen nu met een krater in het midden! Echt fantastisch. Ik ging niet via de gemakkelijke pad omhoog maar als een professioneel berggeit naar boven geklommen. Je had echt een probleem als je viel of aan het rollen kwam want je zou niet stoppen voordat je beneden kwam of een hek tegenkwam. Ik heb geprobeerd dit vast te leggen op de foto hoe stijl en hoog dit was maar dat is best lastig. Vanochtend eerst geskypt met pap en mam wat erg fijn was om hun weer even te zien en te spreken. Daarna had ik een afspraak met Mia van Spectrum Care. We zouden het hebben over waar ik ga stage lopen. Ik had besloten dat ik graag met jong volwassenen wil werken. Ik kom in een huis te werken met een aantal meiden van 19 tot en met 25 jaar die redelijk zelfstandig zijn. Ze hebben een geestelijke achterstand en mentale problemen (schizofrenie, depressies etc.) Ik heb ook al een aantal mensen ontmoet van het hoofdkantoor en gesproken. Onder ander een onwijs aardige mevrouw (ze zijn trouwens hier allemaal ontzettend aardig en behulpzaam!). Je kon aan deze vrouw merken dat ze echt met haar hart werkt en sprak ook zo enthousiast en warm over deze meiden en benadrukte alleen maar hun mogelijkheden! En hoe goed ze het deden. Volgende week start mijn introductieweek. Aangezien ik als enige internationale student deze maand hier start zal ik mijn introductie samendoen met nieuwe medewerkers. We krijgen op maandag een welkom zoals de Maori’s doen dus ik ben heel benieuwd. Daarna zal ik protocollen, agressiepreventie etc. krijgen. Al met al kijk ik enorm uit om te beginnen. Ik verwacht dat het anders is als in Nederland ook al omdat ik een aantal verhalen heb gehoord van mijn huisgenoten maar dat houd ik nog even voor mijzelf. Jullie krijgen dit zeker nog te horen maar ik wil het eerst zelf ondervinden. Al met al is dit een heel verhaal geworden en sorry als het verwarrend overkomt.
Verder heb ik al wel een aantal conclusies kunnen trekken de afgelopen dagen: ik ben echt een kei in het verdwalen. En ik dacht dat ik altijd een goed richtingsgevoel had maar de afgelopen dagen heb ik bewezen dat ik dat totaaaaaal niet heb. Of zal het gewoon liggen aan het feit dat ik uit een klein dorpje kom en nu in een stad met 1.4 miljoen mensen woon?
Ik heb het hier aardig naar mijn zin en heb ik nog niet gillend een ticket terug geboekt!
Liefs Anika
Nou mijn eerste week zit er bijna op. Eerste dagen ging de dagen traag maar op een of andere manier gingen ze steeds sneller. Op dinsdag kwam ik aan waarop ik dus na een hapje eten mee ben genomen naar een winkel om in ieder geval mijn ontbijt te halen en zodat ik ongeveer wist waar het was ( yeah right met een jetlag sla je echt niks op) maar het was aardig bedoeld. Ik ben rond tien uur mijn bed ingegaan om zo snel mogelijk in mijn ritme te komen. Volgende dag werd ik pas om half twaalf wakker! Dat gebeurd me niet eens met oud en nieuw. Hallo jetlag! Woensdag heeft het de hele dag nog geregend waarop ik besloot om de middag maar in het huisje te doorbrengen en één van de honderd en twee boeken uit te gaan lezen. Eind van de middag klaarde het op en ben ik samen met twee huisgenoten naar het kleine winkelcentrum om de hoek gegaan. In de avond weer op tijd naar bed en om half drie deed ik mijn ogen open en heb ik de slaap niet meer te pakken gekregen. Gewacht tot het half acht was en eruit gegaan. Mijn doel was voor die dag: mijzelf zo moe mogelijk maken zodat ik mijn ogen niet meer open kon houden. Mijn huisgenoten zeiden dat de One Three Hill een mooi uitzicht gaf over Auckland. Dus besloot ik daar heen te gaan. Het zonnetje scheen en waaide wat maar was verder niet koud. Ik had op google maps opgezocht hoe ik moest lopen en ik dacht dat is een piece of cookie. Niet dus.. alle straten lijken op elkaar. Met een omweg ben ik er toch opgekomen. (Eline ik weet niet of je me volgt maar ik heb geprobeerd om een koe met krulletjes op de foto te zetten) ik ben naar boven geklommen en heb genoten van het uitzicht. Het waaide behoorlijk boven waardoor het koud was dus ben ik snel weer naar beneden geklommen waar het warmer was. Op deze vulkaan werd er veel gesport zag ik en ik zag ook wel mogelijkheden op deze vulkaan( het moe maken is mij trouwens erg goed gelukt die dag). Vrijdag ben ik naar Takapuna gegaan. Ik moest daar zijn voor een ontmoeting met het bedrijf die mijn stage heeft gevonden. Op internet gaan zoeken of er nog wat leuks te doen was daar. Ik moest toch een uur heen reizen en vond het jammer van mijn tijd als ik alleen ’even’ op neer zou gaan. Er zou daar een strand in de buurt zijn wat mooi moest zijn. Maar potverdorie wat was het koud die dag. Het eerste wat ik die dag deed toen ik in Takapuna aankwam was een sjaal en handschoenen aanschaffen. Daarna wou ik ‘even’ naar het strand lopen. Je raad het al ik kwam er wel maar weer met een omweg. Het uitzicht was mooi maar dat was ook het enige. Het strand was niks bijzonders aan of misschien had ik te hoge verwachtingen ervan gehad. Je kon ook langs de rand lopen over de lava rotsblokken. Sommige stukken waren best smal en hobbelig maar te doen. Hier heb ik ergens uit de wind in de zon gezeten zodat ik wat op kon warmen. Om twee uur had ik de ontmoeting en daarna ben ik weer terug gegaan naar huis. In de avond hadden we een intervisie met Mia van Spectrum Care. Erg leuke lieve aardige vrouw. Ik hoefde er niet bij te zitten omdat ik officieel nog niet begonnen ben maar dit wou ik wel graag. Alleen om 9uur kon ik echt amper nog mijn ogen open houden. Om tien uur was het dan ook afgelopen en ben daarna direct het bed in geschoven. Op zaterdag heb ik niet veel gedaan. Ik was niet helemaal fit dus had maar een was/chill/opruimdag ingelast. Zondag heb ik eerst geskypt met Jolien/Patrick en Brent daarna heb ik een stevige wandeling gemaakt naar Mountain Wellington. Super mooi uitzicht weer over Auckland. Ook dit is een vulkaan alleen nu met een krater in het midden! Echt fantastisch. Ik ging niet via de gemakkelijke pad omhoog maar als een professioneel berggeit naar boven geklommen. Je had echt een probleem als je viel of aan het rollen kwam want je zou niet stoppen voordat je beneden kwam of een hek tegenkwam. Ik heb geprobeerd dit vast te leggen op de foto hoe stijl en hoog dit was maar dat is best lastig. Vanochtend eerst geskypt met pap en mam wat erg fijn was om hun weer even te zien en te spreken. Daarna had ik een afspraak met Mia van Spectrum Care. We zouden het hebben over waar ik ga stage lopen. Ik had besloten dat ik graag met jong volwassenen wil werken. Ik kom in een huis te werken met een aantal meiden van 19 tot en met 25 jaar die redelijk zelfstandig zijn. Ze hebben een geestelijke achterstand en mentale problemen (schizofrenie, depressies etc.) Ik heb ook al een aantal mensen ontmoet van het hoofdkantoor en gesproken. Onder ander een onwijs aardige mevrouw (ze zijn trouwens hier allemaal ontzettend aardig en behulpzaam!). Je kon aan deze vrouw merken dat ze echt met haar hart werkt en sprak ook zo enthousiast en warm over deze meiden en benadrukte alleen maar hun mogelijkheden! En hoe goed ze het deden. Volgende week start mijn introductieweek. Aangezien ik als enige internationale student deze maand hier start zal ik mijn introductie samendoen met nieuwe medewerkers. We krijgen op maandag een welkom zoals de Maori’s doen dus ik ben heel benieuwd. Daarna zal ik protocollen, agressiepreventie etc. krijgen. Al met al kijk ik enorm uit om te beginnen. Ik verwacht dat het anders is als in Nederland ook al omdat ik een aantal verhalen heb gehoord van mijn huisgenoten maar dat houd ik nog even voor mijzelf. Jullie krijgen dit zeker nog te horen maar ik wil het eerst zelf ondervinden. Al met al is dit een heel verhaal geworden en sorry als het verwarrend overkomt.
Verder heb ik al wel een aantal conclusies kunnen trekken de afgelopen dagen: ik ben echt een kei in het verdwalen. En ik dacht dat ik altijd een goed richtingsgevoel had maar de afgelopen dagen heb ik bewezen dat ik dat totaaaaaal niet heb. Of zal het gewoon liggen aan het feit dat ik uit een klein dorpje kom en nu in een stad met 1.4 miljoen mensen woon?
Ik heb het hier aardig naar mijn zin en heb ik nog niet gillend een ticket terug geboekt!
Liefs Anika
-
25 Augustus 2014 - 04:24
Lydia Kuperus:
Het is hier al heel erg laat....
Jouw verdwaal probleem heft vast te maken met het feit dat je nu even ergens anders bent dan "normaal".
Ik vind het leuk om te lezen dat het goed met je gaat ondanks de ongemakken van een totaal andere leefomgeving.
Ik vind het stoer wat je doet en met mij vast nog vele anderen!
Het feit dat iemand het alleen over de mogelijkheden van mensen heeft spreekt mij reuze aan en ik ben dan ook reuze benieuwd naar het vervolg!
Dikke knuf in het verwegiestan en ik volg je op de voet! (bij wijze van....)
Lydia -
25 Augustus 2014 - 05:36
Joke:
Hey nichie. Tis hier 5 uur en kan niet slapen..dus wat is er nu leuker dan het verhaal lezen van een berggeitje dat steeds de weg kwijt raakt haha. Goeie titel voor je nieuwe boek trouwens !! Lijkt me idd verdraaid moeilijk als je uit de "rimboe"komt en dan je weg moet vinden in zo n millioenen stad !! Maar jij vind je weg wel want anders was je niet gegaan avontuurlijke bikkel !!! Leuke keuze gemaakt wat betreft de leeftijds groep vd meiden waar je mee gaat werken lijkt me ! Wat het weer betreft is het hier momenteel niet veel beter dan daar denk ik...lijkt hier ook wel natte moesson ! Nou lief berggeitje doe voorzichtig aan op al je ontdekkings reizen daar ..succes met werken en pas goed op jezelf ..bedankt voor hoofdstuk 2 !! Misschien val ik nu nog ff in slaap maar anders ga ik maar snel mn km ters lopen ben ik lekker op tijd vandaag ! Dikke knuffff ..liefs Joke -
25 Augustus 2014 - 08:12
Bobbie:
Lieve Anika,
Wat weer een mooi verhaal, helemaal niet warrig. Zie het je bijna echt doen :)
Vanavond (voor jou dus morgen ochtend) even skypen, krijgen we vast nog veel meer te horen.
Slaap lekker straks en spreek je morgen!
Liefs Bobbie
-
25 Augustus 2014 - 08:24
Henriette:
Lief nichie, wat weer een geweldig leuk verhaal. En verdwalen als een dwerggeit??? Ook jij hebt de genen van de Veldmannetjes.... Ik wist het dat ik niet de enige ben in de familie die altijd overal verdwaalt.... Dikke kus en knuffel van ons allemaal -
25 Augustus 2014 - 08:41
Anika Kramer:
Hahaha Henriette, vaak weet ik de weg snel terug te vinden. Maar hier? Drama!! -
25 Augustus 2014 - 09:05
Janneke:
Hoi An ika
Fijn om Zo'n verhaal te lezen.
Gr jan en janneke pootje van wisky -
25 Augustus 2014 - 12:22
Jauke:
Heeee Anika,
Als je maar genoeg verdwaalt, ken je straks overal de weg! :) Haha!
XX -
25 Augustus 2014 - 14:17
Gea Metselaar:
Hoi Anika,
mooi om te lezen hoe het allemaal gaat,niet verwarrend hoor,echt heel duidelijlk!
Ik ga je volgen,echt spannend allemaal,veel plezier nog en succes met de stage.
groeten Gea. -
25 Augustus 2014 - 15:23
Oma:
Lief groot kleinkind,
Zo dat is een heel beeldend verhaal hoor, ik zie je zoekend rondgaan aan het andere eind van de wereld.
Goed dat we weer een verslag kregen want het is veel en gevarieerd wat je op het ogenblik meemaakt. Over verdwalen de volgende uitspraak van een Vlaamse schrijver in het programma "Zomergasten" David Reybrouck : Een zwerver kan nooit verdwalen!!En met het oog op je introductieweek : Voorbereiding effent het pad naar succes. Dit zijn geleende woorden maar wel van toepassing op jouw situatie. Lijkt me moeilijk hoor met de mensen te werken die je gekozen hebt, zou ik je echt niet nadoen, geef mij dan de cijfers maar.
Voor nu wens ik je veel plezier en aardige mensen, en nog eens :DOE VOORZICHTIG MET JEZELF, liefs oma -
25 Augustus 2014 - 22:18
Chris:
Weer een leuk verhaal zussie! Leuk je weer even gesproken te hebben via Skype!
x ons -
25 Augustus 2014 - 23:22
Nanne:
Hoi topper. Weer een leuk verhaal. Geniet er van. Leuk dat je de groep krijgt die je graag wilt. Ben benieuwd hoe het je gaat bevallen. Ligt het adres waar je moet werken in de buurt van het huis? Je wordt nog beroemd al ruim 600 hits op de reisverslag ;) -
25 Augustus 2014 - 23:53
Anita:
Hoi buurmeisje ;-))
Wat leuk om je op deze manier te volgen!
Hartstikke leuk, vooral blijven schrijven!!
We zijn benieuwd naar je verhalen en zullen je op de voet volgen.
Lieve groetjes, Hans en Anita -
26 Augustus 2014 - 09:27
Hilly:
Hey ontdekkingsreiziger,
Mooi verhaal en mooie foto's. Vooral het uitzicht op mountain Wellington is prachtig!
Samen skypen was idd fijn! Lekker samen gapen ;-)
Je zag er goed uit en ik kon zien dat je het naar je zin had.
Veel plezier deze week, met nog meer mooie plekkies ontdekken!
Dikke knuffel XXX
-
26 Augustus 2014 - 15:48
Lola :
Leuk verhaal! Herkenbaar dat verdwalen! :P Maar niet zo gek dat je richtingsgevoel het niet zo doet, je zit daar ook op zijn kop natuurlijk ;) Hopelijk is je jetlag ondertussen weer vertrokken!
Groetjes -
27 Augustus 2014 - 18:14
Eline:
Hoi Anika,
Weer een mooi verhaal! Is het gelukt om een koe met krullen op de foto te zetten?
Ga je toch nog de Haka leren maar dan van de Maori's?!! Ha Ha ben benieuwd je kennismaking!
Groetjes, Eline -
31 Augustus 2014 - 22:03
Inez:
Leuk om jouw verhalen te lezen meid! Echt fijn dat je goed bent opgevangen en een mooie stage tegemoet gaat :)
Succes!
Liefs Inez
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
